1922-2022 : Ημέρες μνήμης και στοχασμού 

Ομαδική Έκθεση Εικαστικών

Εθνικό Ωδείο, Μάγερ 18, πλατεία Βάθη

Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά, 17:00 – 21:00

Εγκαίνια: Σάββατο 1.10, 19:00 

Επιμέλεια: Λία Κουτελιέρη 

Η αίθουσα είναι ευγενική χορηγία του οργανισμού “Κin Kibbutz”

Χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν με μία βαλίτσα στο χέρι κουβαλώντας μόνο τα πιο πολύτιμα προσωπικά τους αντικείμενα. Κάποιοι έφυγαν έχοντας μόνο μια βαλίτσα αναμνήσεις. Τα αρώματα, οι γεύσεις, οι μελωδίες, οι φωτογραφίες, οι παραδόσεις και οι καθημερινές συνήθειες της κοσμοπολίτικης Σμύρνης διατηρούνται ζωντανές ταξιδεύοντας από γενιά σε γενιά και αποτελούν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας ακόμη και σήμερα. Οι χαμένες πατρίδες πάντα κυριαρχούσαν στις σιωπές και στις ιστορίες των ξεριζωμένων  Ελλήνων της Μικράς Ασίας ενώ ταυτόχρονα έγιναν κομμάτι της συλλογικής μνήμης ολόκληρου του ελληνικού λαού. 

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μια μικρή κιβωτό μνήμης, νοσταλγικής αλλά και ζοφερής, για τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την πορεία του ελληνικού στοιχείου στην Ανατολή, καθώς και για τα μικρά καθημερινά, που έγιναν βίωμα στο σήμερα. 

Τα έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας δημιουργούν μια συνθήκη βιωματικής εμπειρίας που μας καλεί να ταξιδέψουμε στο χθες αλλά και να αναστοχαστούμε το αποτύπωμά του στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. 

Συμμετέχουν: Μ.Αριστοτέλους, Σ.Ασημάκη, Μ.Βλασερού, Κ.Βούτζαλη, Β.Γιαλαμά, Π.Κάλβης, Κ.Κουλλιά, Λ.Κουτελιέρη, Β.Λιουδάκης, Λ.Μαργαρώνη, Σ.Μητσάκου, Α.Μπίρλης, Γ.Παπαβασιλείου, Μ.Παπαβασιλείου, Ε.Πεχλιβάνη, Τ.Σέμψη, Ι.Τσούμας, Κ.Χρανιώτη.

Περιγραφή Έργου

Τίτλος Εγκατάστασης : The unfettered opposites in chaos . Prima Materia .
Τύπος Εγκατάστασης : Drawings /Type/Prints/Licht /oil on Canvas 2016

Το Χάος στην Αλχημεία συμβολίζει την Prima Materia , την αρχική ύλη δηλαδή από την οποία μέσω των χημικών και ψυχολογικών διαδικασιών ο ευγενής χρυσός ως Εαυτός θα δημιουργηθεί . Είναι δηλαδή η βάση για το Opus . To Χάος στην περίπτωση αυτή ως έννοια είναι αφηρημένη λόγω του ότι η βάση αυτή της εσωτερικής και εξωτερικής δημιουργίας ήταν ανάλογη με τις προβολές του κάθε Αλχημιστή με αποτέλεσμα να είναι μια από τις πιο αφηρημένες έννοιες ενός Αλχημικού κείμενου διότι ήταν διαφορετική από Αλχημιστή σε Αλχημιστή και από κείμενο σε κείμενο . Αυτό έρχεται σε συνάρτηση (και εφάπτεται)με την Αφαίρεση ως είδος τέχνης. Όσες ερμηνείες και να δώσουμε ως δημιουργοί στα αφηρημένα μας έργα , αυτά στέκονται μπροστά στο κοινό ως Prima Materia πάνω στην οποία ο κάθε θεατής προβάλλει τον δικό του ψυχισμό .Όταν παρουσιάζουμε εμείς ως δημιουργοί ένα έργο καθαρής αφαίρεσης αυτό με το οποίο τον φέρνουμε αντιμέτωπο ειναι με το Χάος των απείρων πιθανοτήτων μέσα από το οποίο ιδεατά μπορεί να ανακαλύψει μέρη του τα οποία δεν γνωρίζει . Για αυτό ένα επιτυχημένο έργο αφαίρεσης δεν αφορά μονο τον δημιουργό αλλά λειτουργεί ως ένας τέτοιος καθρέπτης εσωτερικών προβολών της αλήθειας μας . Με την εγκατάσταση αυτή διαπραγματεύομαι τους συνδετίκούς κρίκους Αλχημείας με την Αφαίρεση μέσα από αυτήν ακριβώς την ασάφεια/ambiguity που ασυνείδητα και μόνο συνδέει τους Αλχημιστές ως μια ομάδα. Υπήρξαν δηλαδή βαθύτεροι λόγοι που τους συνέδεσαν ως ομάδα στον χρόνο αλλά στην πραγματικότητα ήταν μονάδες που λειτουργούσαν μοναχικά με μια απαιτούμενη εσωστρέφεια προς μια εσωτερική επίπονη Εξατομίκευση η οποία αν δεν βρίσκεσαι εντός μιας ομάδας( με το να σχετίζεσαι με τους Άλλους ) δεν μπορεί να επιτευχθεί . Αυτή η ασάφεια και το παράλογο της σχέσης ομάδας / μονάδας η οποία περιέγραψα πιο πάνω πηγάζει από το Ασυνείδητο δηλαδή την ίδια την Prima Materia . (©MA2016)

FOR MORE INFO PRESS HERE (IN GREEK)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Εγκαίνια: Δευτέρα 9 Μαΐου, 19:30

Διάρκεια: 9 - 21 Μαΐου

Τρίτη έως Σάββατο 10:00-20:00, Κυριακή 10:00-14:00

Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα"

Ηρακλειδών 66, σταθμός Κεραμεικός/Θησείο

Το επιχείρημα

Η ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Το τίμημα της ενικότητας

Η σχέση Ετερότητας και Ταυτότητας ως αμοιβαίος καθορισμός και ορισμός το ένα του άλλου καταρρίπτει τα στεγανά, τους τοίχους, τις λέμβους, τους φράχτες, τα κυρίαρχα σημαίνοντα και το άσυλο για να προσφέρει ασυλία και άνοιγμα στο υποκείμενο του «παράλογου» ως έδρα του υποκειμένου του σημαίνοντος.

Η Ετερότητα είναι το βλέμμα του Άλλου ως Ταυτότητα εντός μας. 

Η «φυσιολογικότητα» δεν είναι η φύση του ανθρώπου, είναι η άμυνα ενάντια στη φύση του.

Η Art Brut – Outsider Art ως συνιστώσα του οράν συναντά τη Σύγχρονη Τέχνη μέσω της αγωνίας της διάρρηξης της φόρμας για την ανάδειξη της υποκειμενικότητας, έστω τρελής, έστω απελπισμένης, ως τελευταίο καταφύγιο εξέγερσης του υποκειμένου έναντι του αποπροσωποποιημένου ατόμου της αγοράς.

Ο τόπος συνάντησης της Art Brut-Outsider Art με τη Σύγχρονη Τέχνη αναδεικνύει τον έτερο τόπο της ψυχής μας ως την ουσιώδη συνθήκη της Ταυτότητάς μας, σημασιοδοτώντας την επιθυμία ως νόημα χρόνου.

Φώτης Καγγελάρης

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
Σοφία Γκίκα Εικαστικός
Έλενα Σταματογιάννη Εικαστικός

Ερχόμαστε σε ένα διάλογο με τον εαυτό μας μέσω του έργου μας αλλά και σε ένα διάλογο των έργων μεταξύ τους. Να έρθουμε λίγο πιο κοντά,να αναδείξουμε την ετερότητα ως μέσο ανταπόκρισης των προσδοκιών ή αναπάντητων ερωτημάτων,όπου κατά τη διάρκεια όλου του κύκλου της ζωής ερχόμαστε ως Άλλος απέναντι σε όλες τις εκφάνσεις του ρεαλιστικού κόσμου αλλά και του φαντασιακού!

Οι επιμελήτριες

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες
Βασίλης Αγγελόπουλος, Άγγελος Αντωνόπουλος, Μαρία Αριστοτέλους, Νάνος Βαλαωρίτης, Νίκος Βαρυτιμιάδης, Κωνσταντίνος Βασιλείου, Έλλη Βέλλιου, Νάντια Βλαχοπούλου, Δανάη Βλάχου, Κώστας Βούλγαρης, Αλέξανδρος Βούτσας, Νίκος Βρούβας, Ελπίδα Γαδ, Ματίνα Γεωργά, Μπορισλάβα Γεωργιτσέλη, Κατερίνα Γιαβρίδη, Σοφία Γκίκα, Ρένα Γουμπερίτζη, Karl Grunewald, Τζίμης Ευθυμίου, Άννα Ζαβιτσάνου, Πέτρος Ζουμπουλάκης, Έλενα Καραγιάννη, Παντελής Κωνσταντίνου, Παναγιώτα Λευκαδίτη, Γιώργος Λιντζέρης, Βαγγέλης Λιουδάκης, Γιώργος Μαχιάς, Σοφία Μπακιρτζή, Μάριος Ντε Παντουάνις, Αιμιλία Παπαφιλίππου, Άννα Πιάτου, Μαρίνα Προβατίδου, Θάλεια Πρωτοψάλτη, Βιολέττα Ροΐλου, Ρούσος Σκαρβελάκης, Άγγελος Σκούρτης, Έρη Σκυργιάννη, Έλενα Σταματογιάννη, Ναταλία Σταμοπούλου, Μαργαρίτα Στρατηγού, Αυγή Τοπάκα, Γιώργος Τσακίρης, Μάκης Φάρος, Βούλα Φερεντίνου, Πάνος Χαραλάμπους, Έλενα Χατζηαθανασίου, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Νίκος Χατζηκωνσταντής, Δημήτρης Χρηστίδης

των οποίων τα έργα θα συνομιλούν με έργα ατόμων που έχουν ψυχιατρική εμπειρία

Η έκθεση «Δίπολα» φιλοδοξεί να αναδείξει νέους ανερχόμενους εικαστικούς των οποίων το έργο κρίνεται ως ιδιαίτερα αξιόλογο και πρωτότυπο είτε μέσα από την σταδιοδρομία και την συμμετοχή τους σε ήδη σημαντικές εκθέσεις είτε στα πρώτα τους βήματα στα εγχώρια εικαστικά δρώμενα. Οι νέοι δημιουργοί καλούνται μέσα από τις δύο εντελώς αντιφατικές έννοιες που ορίζει κάθε φορά ο όρος δίπολο να διαπραγματευτούν τα εκάστοτε επιλεγμένα μορφοπλαστικά τους μέσα (ζωγραφική, γλυπτική, εγκατάσταση, βίντεο). Κάθε εννοιολογικό δίπολο θα αναδειχθεί είτε μέσα από ένα έργο είτε από δύο ξεχωριστά τα οποία θα βρίσκονται μεταξύ τους σε άμεσο διάλογο. Ο κάθε δημιουργός θα διαπραγματευτεί και θα προβάλλει εικαστικά και τις δύο έννοιες που ορίζει το κάθε δίπολο. Έτσι μέσα από τα έργα τους θα αντιπαρατεθούν θεμελιώδεις αντιφατικές συμβολικά έννοιες όπως η ύλη και το άυλο, το εφήμερο και το αιώνιο, η εικόνα και το ανεικονικό, το αρσενικό και το θηλυκό, το φως και το σκοτάδι κοκ. Η σημασία των εννοιολογικών διπόλων είχε συλληφθεί ήδη από τους Πυθαγόρειους που θεωρούσαν ότι η συμπαντική αρμονία διέπεται από δίπολα. Οι αντιθέσεις που δημιουργούν δύο αντιφατικές εννοιολογικά καλλιτεχνικές συλλήψεις είναι ικανές να προκαλέσουν την ανάδυση ακόμα και δύο εντελώς διαφορετικών εικαστικών ταυτοτήτων που συνυπάρχουν μέσα στον ίδιο καλλιτέχνη ή να λειτουργήσουν συμφιλιωτικά εκφράζοντας μέσα από ένα ενιαίο στυλιστικό ύφος την αρμονική μετάβαση από τον έναν πόλο στον άλλο. Οι δύο πόλοι δίνουν επίσης την δυνατότητα συνδυασμού διαφορετικών υλικών, μέσων και μορφοπλαστικών εκφράσεων που σε διάλογο μεταξύ τους δημιουργούν μια σπάνια δυναμική.
Eυθύμης Λαζόγκας
Ιστορικός Τέχνης, Διδάσκων Αρχαίας Τέχνης, Α.Σ,Κ.Τ. ΜΕΤ
συμμετέχουν: Αχιλλέας Παπακώστας, Παναγιώτης Βορριάς, Πάνος Κομπής, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Μαργαρίτα Πέτροβα, Μπέσσυ Ράλλη, Ελεάννα Μαρτίνου, Καρατζάς Δημήτρης, Ηλίας Μαμαλιόγκας, Λαμπρινή Μάρκου, Λάμπρου Δημήτρης, Μαρία Αριστοτέλους, Αντώνης Τιτάκης, Δημήτρης Εφέογλου, Εύη Καραϊωσηφόγλου, Κλειώ Βάττη(Clio Evi)duet, Τάσος Καλιακάτσος, Beskida Kraja, Vyrra Maria, Liberty Peterson, Αποστόλης Φιλίππου, Παναγιώτης Νέζης, Νίκος Σαρλής, Χριστίνα Αγγελοπούλου, Ραφαέλλα Κωνσταντίνου, Σοφία Παπαδοπούλου, Marina Genadieva

Κοινή Διαδρομή – Europe : Common Route

by  Stichting Griekse Cultuur Filotechnia

at Huis van Europa (HvE)  in Den Haag 

press here for directions 

press here for info 

back to Athens 2013

back to Athens  19.4- 28.4.2012

 Slipping Signs Resurfaces

 19.4 – 28.4.2013

 Hotel PINDAROS 2^nd floor

Last year’s group exhibition at Penindaplinena Gallery, titled Slipping Signs,showcased five multi-media artists working from scapes to escapes, scopes, styles and space, as the artists seized these at shifty and slippery moments. Working from seismic landscapes of burning colours from the sky, expressionistic strokes of thick oil paint enveloping the canvas, and acrylic on cardboard, to refined pencil on paper drawings, Slipping Signs’  explosive remnants of material, rephrased interruptions and formed fresh beginnings.  Random and anticipated transformations transpired from dark to light, from reflection to position, from networks of lines to swelling surfaces, addressing matters of identity and continuation, repetition and inscription, site and interiority, frame and de-centralization.

A starting point, at the time, for many of the artists’ works, took off from a given inner place, or city, where, although the intention seemed to be to move in this identifying place of ‘rest’, there was also a longing to explore disruptions that ‘promising’ sites do not anticipate. The works composing the first exhibition,Slipping Signs, evoked a new habitat to revive vision, to dream another dream, to embark on re-constructing intimate possibilities where the impulse of identifying insists on slithering. Comfortable in zones of indefinite and infinite connections, the works exhibited a vigour, surfacing through this distinct treatment of pencil, paper, ink, acrylic, canvas and cardboard.

Slipping Signs Resurfaces is a proposal for a new phase of exhibiting older and new works, and inviting more artists, local and international, to participate in this exhibition, and to include, among paintings and drawings – small scale and large – installation, video, photography, and, site-specific installations. Focusing on contemporary works of all media and makings, this exhibition aims to talk to the breaking of boundaries and confinements that control, categorize and rigidly identify. Stretching the material, aesthetic, and political margins of individual works, as well as the social fabric in which these are produced,Slipping Signs Resurfaces, places emphasis on reconsidering the social space, which impacts artistic production. It looks at a range of works, which shift horizontally in a ‘liquid life’ of incessant fluctuation between elusive boundaries of means and material.

On a global level, we are experiencing, more than ever, a social, personal, economic, institutional, and collective volatility, during which the only way to look forward is through a critical reevaluation of a past system of secure structural powers immune to fluid forms of being human and publicly productive.

Participating artists: Anastasia Mina, Dimitra Bista, Konstantino Dregos, Clemens Behr, Socrates Fatouros, Maria Aristotelous, Kyriakos Kousoulides

Curated by: Tasos Stylianou

I participated with the second version of 41_415.

photos taken by Christoforos Doulgeris.

slipping signs

group exhibition

penindaplinena gallery limassol , cyprus

opening: friday 13 january 2012 20:00pm

place: 49 Ellados, 3041 Limassol, Cyprus

when: mon-fri: 4:00am -8:00pm

           sat:10:00am -2:00

email:  info@50-1gallery.com

tel:      0035725340727

web:   http://www.50-1gallery.com

gallery facebook :    press this link

Anastasia Mina

Dimitra Bista

Konstantinos Dregos

Maria Aristotelous

Socrates Fatouros

landscapes seem seismic when burning colours from the sky and expressionistic stroke of thick paint envelop the canvas.in this group show at 50-1 gallery,explosive remnants of material rephase interruptionsand form fresh beginnings.The exhibition Slipping Signs showcases 5 multi-media artists working from scapes to escapes,scopes,styles and space as they seize them at shifty and slippery moments.in these works,random and anticipated transformations transpire from dark to light,from reflections to position,from networks of lines to swelling surfaces,addressing matters of identity and continuation,repetition and inscription,site and interiority,frame and de-centralization

A starting point for many of these artists works takes off from a given inner place,or city where,although the intention seems to be more in this identifying place of "rest",there is a longing to explore disruptions that "promising" sites do not anticipate.The works composing the exhibition Slipping Signs evoke a new habitat to revive vision,to dream another dream, to embark on re-constructing intimate possibilities where the impulse of indefinate and infinite connections these artists works vigorously surface through a distinct treatment of pencil,paper,ink,acrylic,canvas and cardboard.

Maria Aristotelous thick coats of paint in longstrokes splattered in apparently unintended smears are pencil lined, like fluid feathers of interaction and interruption in these paintings reflections.Dimitra Bistas refined pencil on paper drawings subtly move in a net of lines and scratches which seem to meet somewhere between a deliberate de-centralization of beggining and a lack of colour and neat symmetry.Although working with seemingly inflexible materials ,such as leather and porcelain,glass plaster and tar ,Konstantinis Dregos sculptures like flesh,flow organically through space without ever trapping these forms in a solid surface.Paint drips on canvas like water seething before the bubbles morph in to flowers,half blooming half fleeing.In a leveling and surging force , the drawings of Anastasia Mina work like pencil and writing; smooth surface and compulsive depth;an urging and urgent process of impulsive intensity which,while engrossed in a swirling repetition,also dissolves the raw residues of lead to reach a liberating coexistence of black and white.In City End, Socrates Fatouros handles the textures of oil and acrylic on cardboard through a fragile vigor of colour,which erupts in a volcanic temper,from the centre out.The city doesnt end somewher,it unfolds.No longer a heart, the enges of this city extend beyond an "identifiable" city.

                                                                                                                                     writer:Maria Petrides

the exhibition of the graduation of the fine art department 2009-2010.

where:  pireus 256

            18233

            ag.ioannis rentis

            tel  2104801260

Εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής» 

Η ετήσια έκθεση των αποφοίτων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» παρουσιάζει τα έργα, επισημαίνει τις τάσεις και τους εκφραστικούς χαρακτήρες, και καταγράφει τα τελικά αποτελέσματα της εικαστικής εκπαίδευσης και της καλλιτεχνικής έρευνας που ανέ- πτυξαν οι απόφοιτοι στη διάρκεια των σπουδών τους. Απότην ίδιατηφύσητης, τηλειτουργικήτηςδομήαλλάκαι την ιστο- ρία της, η σχολή παραμένει κατά κύριο λόγο εργαστηριακή. Στα έργα αυτά των αποφοίτων είναι έκδηλη η εκπαιδευτική συμβολή των Καθηγητών και του Διδακτικού Προσωπικού των καλλιτεχνικών εργαστηρίων. Παράλληλα, χάρη στο ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, το σύνολο των διδασκόντων επενεργεί διαμορφωτικά στη συγκρότηση των φοιτητών, προσφέρονταςμια ευρύτερηκαι ολοκληρωμένηεικα- στική παιδεία. Από αυτή την άποψη, η έκθεση λειτουργεί ως συνοπτική αλλά και συνεκτικήεικόνατωνδιπλωματικών εργασιών και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων του Τμήματος. Με δεδομένο τον θετικό και ελπιδο- φόρο χαρακτήρα του, ο θεσμός της ετήσιας έκθεσης αποφοίτων αποτελεί πάντα σημείο και στιγμή απολογισμού, αποτίμησης και κρι- τικής του έργου που επιτελείται και των αλλαγών που συντελούνται σε μια περίοδο που «το αυτονόητο της τέχνης έχει χαθεί».1 Η Α.Σ.Κ.Τ. αποτελούσε ανέκαθεν έναν καλλιτεχνικό εκπαιδευτικό θεσμόοοποίος,πέραν τουστενάεκπαιδευτικούτουρόλου, λειτουρ- γεί ευρύτερα ως ένα ενεργό θερμοκήπιο καλλιέργειας και ανάπτυξης των εικαστικών τεχνών στον τόπο μας. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα ητέχνη, το έργο, ο καλλιτέχνης,υπάρχουν ερήμην των πάντων, χωρίς μια σταθερή και ολοκληρωμένη πολιτική στήριξης της καλλιτεχνικής έκφρασης, χωρίς διαμορφωμένους σταθερούς καλλιτεχνικούς θεσμούς. Σε αυτό το πλαίσιο, η θέση της Α.Σ.Κ.Τ. αναπληρώνει έως ένα βαθμό ελλείψεις και προσλαμβάνει μια διευρυμένη και βαρύνου- σα σημασία για τους νέους καλλιτέχνες, κάτι που διατηρείται και μετά την αποφοίτησή τους, σε βάθος χρόνου. 11 Με την ευκαιρία αυτή, να ευχαριστήσουμε εκ μέρους της Σχολής όλους τους αποφοίτους για τα χρόνια και τις κοινές εμπειρίες που ζήσαμε μαζί. Θέλουμε από καρδιάς να ευχηθούμε στους νέους καλ- λιτέχνες απόφοιτους της Σχολής δημιουργική συνέχεια, αντοχή στις νέες δοκιμασίες της δουλειάς και της ζωής, επιτυχία και γόνιμη εξέ- λιξη στο έργο τους. Είναι ωστόσο δύσκολο να αγνοήσει κανείς τις παρούσες συνθήκες στις οποίες ζούμε και τις δυσκολίες που διαμορφώνονται, επηρεά- ζοντας ιδιαίτερα το ευαίσθητο πεδίο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της υποδοχής του έργου. («Ποιος νοιάζεται για την ελληνική τέχνη σήμερα;»2) Διανύουμε μια περίοδο μεγάλης αστάθειας και γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Σε αυτό το ευρω- παϊκό και διεθνές περιβάλλον, η Ελλάδα δυστυχώς δοκιμάζεται από μια εξελισσόμενη οικονομική κρίση, με βαθιά ύφεση που προδια- γράφει δυσκολίες, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Η οικονομική περιστολή μάς οδηγεί σήμερα σε απώλειες, ταυτόχρονα όμως οι δυσκολίες αυτές προσδίνουν στο παρόν, ίσως για πρώτη φορά ξανά, μετά από χρόνια και μια βίωση Ιστορίας. Γιατί «μια χώρα που έχει συγκλονιστεί από μεγάλα γεγονότα μπορεί και να αποκτήσει μια συνείδηση που θα της επιτρέπει να σκέπτεται με έναν καθολικό- τερο τρόπο».3 Ίσως αυτό να αποτελέσει για τη νεότερη γενιά τον σημαντικότερο παράγοντα επαναπροσδιορισμού, αναστοχασμού και ανανέωσης της καλλιτεχνικής σκηνής. «Κάθε δυσκολία που κατα- φέρνουμε τελικά να ξεπεράσουμε, κατανοώντας τους όρους και τα όρια ενός συστήματος που μας οδήγησε εδώ, δεν μας κάνει απαραι- τήτως πιο πλούσιους, μας κάνει όμως πιο δυνατούς». Γιώργος Χαρβαλιάς Πρύτανης της A.Σ.Κ.Τ.